Geheimen van de podcasts

door | interVentie, interVentie Les 1

Waarom de podcast?

Ik ben jarenlang freelance journalist geweest voor diverse bladen. Mijn expertise was interviewen van binnenlandse en buitenlandse celebs. Een waanzinnig leuke tijd waarin ik meer dan 3000 interviews heb gedaan, veel van de wereld heb gezien en (te) gekke dingen heb meegemaakt: Bobby Brown in New York, een VIP-party op een dakterras in Israel, drie dagen feest in Antwerpen waar ik samen met mijn fotograaf, William Rutten de VIP-ruimte insneakte en danste met Neneh Cherrie en de zanger van UB40, met 2 Unlimited Azie verkend, backstage bij the Eurithmics waar de band intieme info met ons deelde en Dave Stewart interumpeerde en zei: ‘Mag ik jullie voorstellen, William en Cors, zij zijn van de pers’.

Maar ook veel Nederlandse bn-ers heb ik soms talloze keren gesproken: Marco Borsato (die mijn eerste exemplaar van mijn roman In Plaats van Bloemen, kreeg uitgereikt), Clousseau, Herman Brood (bij hem thuis, in een seksclub, in zijn atelier), Frans Bauer en verder bijna iedereen die in die tijd op de televisie was, in een film speelde of in de hitparade stond. Veel van die mensen heb ik zo nu en dan nog contact mee. Bijvoorbeeld nu, in verband met de podcast. Hieronder vind je wat geheime achtergrondinformatie bij die podcasts.

Waarom wilde ik die podcasts gaan maken? Om eerlijk te zijn, miste ik die tijd dat ik freelance journalist was; vanwege het vrije leven waar ik ik overigens heel hard heb gewerkt, vanwege het werk dat ik deed, maar vooral vanwege de mensen die ik sprak; sommigen krankjorum, maar de meesten aardig en vriendelijk.

Maar natuurlijk ook omdat ik een mogelijkheid zag om via deze mensen andere mensen informatie te verschaffen over hoe ze hun eigen leven gezonder konden maken.

Podcast 1: Manouk van der Meulen

Dat was wel een blamage: ik zat een dag te vroeg op de afgesproken plaats. Toen ik Manouk belde om te vragen waar ze bleef, zei ze dat ze in de auto zat van Schphol naar Zandvoort (waar we hadden afgesproken). Gelukkig lukte het de dag er na wel. Ook een verhaal apart trouwens. Om de opnames voor een podcast goed te kunnen gebruiken, moeten er nauwelijks of liever geen achtergrondgeluiden zijn. Ik was dit keer op tijd op de afgesproken plek en stelde mijn installatie op. De eerste dag was ik te voreg (een dag), de dag erna was zij te laat. Gelukkig geen dag, maar minstens een half uur. Je gelooft het niet, maar ze kon het niet vinden.

Het weerzien was hartverwarmend. En ik had net het apparaat aan gezet, toen er een tractor de hoek om kwam scheuren om het strand te egaliseren. Dat zou niet de enige keer zijn, dat ons (overigens heerlijke) gesprek verstoorde: de tractorbestuurder gaf aan dat hij nog een kwartiertje bezig was en dan zou vertrekken. Mooi! Zo lang konden we wel wachten. En gelukkig na een kwartier vertrok hij inderdaad. Dat wil zeggen, voor even. We zaten er net weer in toen hij opnieuw verscheen, maar nu iets verderop. We besloten binnen te gaan zitten.

Daar was het heerlijk rustig. Wij waren de enige bezoekers, zelfs de bardame was buiten bezig. Top, dachten we. Dat was het ook…, voor even. Want niet lang daarna kwam een jong stel binnen: de eenbestelde koffie (wat een herrie maakt zo’n apparaat) en de ander ging nar de wc, trok door en ging vervolgens haar handen drogen onder zo’n apparaat. Al met al was de geluidskwaliteit onderde maat, helemaal omdat ik vergeten was om de opnameknop in te drukken. Dat was, hoe gek het ook klinkt, een geluk bij een ongeluk. Nog een geluk was het dat ik het voor alle zekerheid ook met mijn telefoon had opgenomen. In plaats van een podcast, werd het dus een blog: een prachtig verhaal over hoe je zelf je dromen kan laten uitkomen, iets waar Manouk, zei ze, heel gelukkig van wordt.

Podcast 2: Nance

Nance – voor wie haar niet kent, Nance is de blonde zangeres van 24/7 – is een verhaal apart; ik ken haar al heel lang en heel persoonlijk – ik was zelfs aanwezig op haar trouwdag, in hetzelfde jaar dat ik zelf in het huwelijk trad. Zij was de vrouw van William Rutten, de fotograaf waar ik zo’n tien jaar een hecht team mee vormde. Aangezien de fotoshoots en de interviews heel vaak in de studio van William plaatsvonden, zaag en sprak ik haar ook vandaag privé. Zo leerde ik haar ook van een andere kant kennen.

Toen ik haar benaderde, stemde ze meteen enthousiast in. Het gesprek vond plaats bij mij thuis. Toen ze twintig jaar nam dato door de poort de tuin in liep, was ze nog geen spat veranderd. Het weerzien was prettig. Nadat we eerst oude herinneringen hadden opgehaald uit die tijd – ‘Weet je nog, die keer bij Herman Brood in zijn studio?’ – begon de podcast. Van te voren had ik me uiteraard goed voorbereid en verdiept in haar leven na 24/7.

In de interviews die ik op Internet vond, ging het qua gezondheid vaak over de Ziekte van Crohn waar Nance aan leed (en nog lijdt). Dit leek mij een mooie insteek; als ervaringsdeskundige zou ze in mijn ogen voor anderen die aan deze ziekte lijden een steun in de rug kunnen zijn. Behalve dat ze vertelde hoe ze zelf met deze nare ziekte omging – gelukkig kan ze daar nu heel goed mee leven, maar dat was wel eens anders – gaf ze andere mensen die deze ziekte hebben inderdaad adviezen om het leven met Crohn gemakkelijker te maken. Aan het eind kwam ze ook nog met een primeur…

Podcast 3. Annet Barlo

Zoals ik al bij mijn voorbereidingen op dit gesprek ergens had gelezen in een interview uit 2017 – dat was het jaar waarin ze de hoofdrol speelde in de late night-serie De Spa – was ze toen ‘nog geen spat veranderd’. Datzelfde gold dus 4 jaar later voor ons gesprek nog steeds. Ik had Annet ooit een paar keer gesproken voor de Hitkrant in verband met haar rol in de serie Oppassen. Toen was ze een jaar of achttien. Dus dat is ruw geschat dertig jaar geleden.

Ik had me vooraf een beeld gevormd van wat voor vrouw ze nu zou zijn. Tijdens het gesprek kwam dat beeld heel dicht in de buurt van wat ik vooraf had gedacht. Hoewel haar carriere een paar gaten vertoonde, waarin ze niet op tv te zien was of iets anders deed waardoor ze in het nieuws kwam, had ze in die tijd niet stil gezeten; het leek wel of ze zich had voorbereid op deze podcast.

Ze gaf in dat interview aan oud te willen worden als een mooi mens, binnen en buiten, en dat was precies zoals ze er uitzag en in  lijn met wat ze te vertellen had. Dat leidde tot een gesprek dat meer over de geest ging dan over bijvoorbeeld voeding: wat kan je allemaal met je geest? De antwoorden die ze op mijn vragen gaf, zouden veel mensen kunnen helpen om een stuk gezonder te leven. Zonder al te veel weg te geven van de inhoud van het gesprek – dat kan je zelf beluisteren op de podcast – wil ik wel een tipje van de sluiter weggeven: ze was in haar ogen de vrouw die ze eerder in een interview zei te willen worden.

Podcast 4. Maurice de Hond

Maurice de Hond volg ik al een tijdje. Hij is een van de weinigen die niet zomaar iets roept, maar zijn beweringen heel goed onderbouwd met cijfers. Daar is doorgaans maar heel weinig tegen in te brengen. Zijn verhaal is op een bepaalde manier een vreemde eend in de bijt, in die zin dat het niet over voeding of vitaliteit gaat, maar wel raakt aan andere dingen die invloed uit kunnen oefenen op het immuunsysteem. Erg interessant!

Ondanks zijn relatief hoge leeftijd – hij is 74 – is hij voorlopig niet van plan om achter de geraniums te kruipen of de knuppel in het hoenderhok te gooien. Hij werkt nog altijd minimaal even hard als iemand met een veertig-uurs contract. Vooral in deze tijd heeft hij het rete-druk: hij ziet het als zijn plicht om mensen die onzin verkopen terecht te wijzen. En nogmaals niet zomaar, maar met degelijk onderbouwde argumenten.

Zonder de clou te verklappen is zijn verhaal een inspiratiebron voor velen van ons. Hij verloor zijn vrouw en zoon aan kanker, heeft een manier gevonden om met groot verdriet om te gaan en schrijft dagelijks blogs op zijn eigen site. Als je op die leeftijd nog zo actief bent en vol passier onzin bestrijdt, wil ik daar graag een voorbeeld aan nemen. Hoe hij dat doet, kan je lezen in deze bijzondere podcast.

Podcast 5. Monique Klemann

Monique (en Suzan) Klemann van Lois Lane leerde ik al in het begin van mijn carrière als journalist kennen. We (mijn fotograaf William Rutten) en ik maakten een reportage achter de schermen van een optreden van deze Nederlandse band. Het was liefde op het eerste gezicht. Beiden heb ik daarna vaker geïnterviewd. Wat een schatten.

Ik interviewde Monique deze keer bij haar thuis in Amsterdam West. Nadat ze thee had gezet en we bij hadden gepraat, ging het gesprek vooral over haar verlegenheid. Hoewel het inmiddels wat beter is, heeft ze daar in haar jongere jaren heel veel last van gehad, behalve als ze op een podium stond. Ze durfde durfde heel veel niet. Toch toen een vriendin haar voor het blok zette, en ze de stoute schoenen aantrok en er op af ging, bleek dat het begin van Lois Lane en haar muziekcarrière. Zo zie je maar.

Gelukkig bleek ze, net als ik, heel erg met gezonde voeding en een gezonde levensstijl bezig te zijn. Dus als je daar meer over wil weten, raad ik je aan deze podcast van begin tot einde te beluisteren. Kan je altijd opscheppen dat Monique je dat heeft verteld, je weet wel, die van Lois Lane.

Podcast 6. Patty Zomer

Ze was rond de twintig toen ze werd gevraagd voor de Dolly Docs. Wat volgde was een rollercoaster van jewelste. Ze zag een groot deel van de wereld, stond talloze keren op het podium en hield er hechte vriendschappen aan over. Vlak voor deze podcast ging de allerlaatste Dolly Dots-tour van start. Na vijfendertig jaar komt er een einde aan deze misschien wel meest spraakmakende meidengroep van ons land. Inmiddels is ze een bekende styliste.

Meteen aan het begin van het gesprek, vroeg ze me waarom ik haar had uitgekozen voor deze podcast. Ik zei: ‘Enerzijds omdat ik zelf mijn slachtoffers uit kan kiezen en ik het leuk vind om daar met jou over te spreken, en ook omdat ik het gevoel heb dat je goede tips hebt voor mijn luisteraars’. Daar gaat het tenslotte vooral om. Binnenkort word ze zestig. Hoe kijkt ze daar tegenaan? En hoe werd ze neergezet toen de Dolly Docs vijfendertig jaar geleden werden gepresenteerd. Je hoort het allemaal (en nog veel meer) in deze podcast.

Tijdens het gesprek viel ik van de ene in de andere verbazing; ze bleek een echte ervaringsdeskundige als het om gezondheid gaat en deelde veel van haar ‘geheimen’ op dat gebied. Hoewel ze binnenkort zestig wordt, heeft ze daar geen enkele moeite mee, sterker nog ze vindt het leuk. Ze vertelt wat haar zoveel plezier in het leven geeft, waarom ze vegetarisch eet en neigt naar vegan, en wat er zo leuk is aan oud(er) worden. Hoezo zou ik haar niet vragen?!

Podcast 7. Lou Niestadt

Toen haar vader 17 was ging hij op de bonnefooi naar Parijs en leefde daar een jaar op een kleine zolderkamer. Dat is mede de reden dat Lou Niestadt regelmatig een paar dagen naar die prachtig stad gaat. Drie jaar geleden bedacht ze dat ze helemaal wilde stoppen met social media en dat ze – net als haar vader – een jaar een experiment wilde aangaan met zichzelf: wat als ik stop met mijn werk en het leven op me af laat komen?. Hoewel ze het doodeng vond, was het resultaat zeer opmerkelijk.

Het gesprek ging dan ook vooral over dat experiment: hoe kwam ze erop, waar bestond het uit en vooral wat was de conclusie? Voor ze er aan begon was ze respectievelijk succesvol model en de laatste jaren een even succesvol schrijfster, blogger en podcaster. Niet alleen stopte ze met social media, maar ook met haar werk. Ze wilde een jaar lang meer me-time, en meer Joy. Om uit te zoeken wat dat met haar deed. De conclusie is haast onbeschrijfelijk…

Dit leverde een zeer opmerkelijke podcast op. Chronisch gezond baseert zich op het immuunsysteem als graadmeter van onze gezondheid. Wat is haar graadmeter? En wat wijst die graadmeter nu aan? Verder krijg je het het antwoord op de vraag: wat kan jij doen om een gelukkig(er) mens te worden? En dat is – om te beginnen – helemaal niet zo ingewikkeld, maar levert wel heel veel op.. Een gesprek over vibes, the lay of attraction en vooral Joy: ‘Gewoon omdat het kan, zouden we moeten afschaffen.’

Podcast 8. Paula Udondek

Paula Udondek heb ik geïnterviewd voor de Hitkrant. Ze was ook aanwezig bij de presentatie van mijn eerste gezondheidsboek Niet Te Verteren. Paula is presentatrice, actrice, columniste en (toneel)schrijfster. Na de middelbare school studeerde ze twee jaar theaterwetenschappen en stapte vervolgens over naar de toneelschool. Veel mensen kennen haar als presentatrice van onder andere Get The Picture, Knoop In Je Zakdoek, Waku Waku en uit Wie Is De Mol. Minder mensen weten, dat ze naast haar TV-werkzaamheden, ook actrice, coach en ondernemer is. Met haar eigen coaching-bedrijf, PUC (PaulaUdondekCoaching) coacht ze mensen met behulp van paarden.

Een deel van het interview ging dan ook over hoe ze van televisiewerk terechtkwam bij het coachen met paarden. Ze vertelt verder wat die manier van coachen precies inhoudt, welke resultaten ze daarmee boekt en wanneer je daar veel baat bij kan hebben. Een interessante manier om mensen met bijvoorbeeld weinig zelfvertrouwen een flinke stap op weg te helpen naar meer zelfvertrouwen.

Het gesprek vond plaats in haar appartement in Den Haag. Omdat ik ‘weg’ in plaats van ‘straat’ of zoiets had ingetikt in mijn Tom Tom kwam ik uiteindelijk aan de andere kant van de stad terecht. Van haar inwonende zoon hebben we geen last gehad, maar van haar honden en katten des ten meer. Toch hebben we redelijk tussen het blaffen en miauwen door kunnen laveren.

Podcast 9. Erik van der Hoff

Erik is een ander verhaal; hem ken ik al zo’n kleine veertig jaar. Zijn broer Andre zat in de band van mijn vriend Peter. Samen met Peter woonde ik toen in een kraakpand in Alkmaar. Als die band op moest treden waren Erik en ik ook van de partij; Erik deed het geluid en ik het licht. Een heel apart gevoel als je met een stickie op al die lichten aan en uit mocht zetten.

Omdat ik hem daarna nog regelmatig zag en sprak – bijvoorbeeld op een boekpresentatie of een optreden van zijn band Roberto Jacquetti & The Scooters – heb ik hem de laatste tien jaar niet echt gevolgd in de media. Toen ik op zoek ging naar informatie bleek dat hij al acht jaar een nieuwe, veel jongere vriendin had, dat hij zelfs een kind met haar had gekregen en dat hij in diezelfde periode was gestopt bij het mede door hem opgerichte productiebedrijf Blashoffski en dat een zoon van hem uit de eerste leg ook een kind had gekregen. Stof te over dus voor een goed gesprek.

Na mijn onderzoek kwam ik nogal wat dingen tegen die hij en ik gemeen hadden; het ondernemerschap bijvoorbeeld, het varen op je eigen intuïtieve kompas, dat dat vaak ervaringen opleverde die de rest van je omgeving buitensloot en dat hij – net als ik dus – een gevoelsmens was. Verder hebben we het ook nog even gehad over mijn liefdesleven, maar als je daar meer over wil weten, zou ik zeker deze zeer interessante podcast voor beluisteren.