In 2014 kwam Niet Te Verteren uit, het boek dat op een glasheldere manier duidelijkheid schept in de duistere wereld die voeding heet; wat is gezond en wat is juist schadelijk voor je gezondheid?
Waar vrijwel ieder ander boek of artikel – net als de voedingsindustrie – er een deeltje uitpikt, en vaak de belangrijkste informatie weglaat, pakt Niet Te Verteren het bij de wortel aan: natuurlijke voeding waar niets onnatuurlijks aan, in of op zit is het gezondst, ook al omdat we dat als soort ons hele leven gewend zijn.
Supermarkt
Dat wil zeggen tot een jaar of veertig, vijftig geleden, toen de voedingsindustrie een begin maakte met een nieuw soort voedsel: producten met een klein beetje natuurlijk en heel veel zelf ontwikkelde toevoegingen zoals pesticiden (groente en fruit), hormonen, antibiotica, e-nummers en (zware) metalen (vlees), geraffineerde suiker en transvetten (om er een paar te noemen) in zo’n beetje alle andere producten die in de schappen van de supermarkt naar ons lonken. En nu, anno 2015, is dat vanwege de enorme winsten, alleen maar erger geworden. De aandeelhouders moeten tenslotte tevreden gehouden worden. Dat begrijpt zelfs een kind. Simpeler kunnen we het niet maken, gezonder wel.
De gevaren zijn duidelijk: deze nieuwerwetse toevoegingen herkent ons lichaam niet als voeding en daar slaat het van op tilt. Voorbeeld: natuurlijke suiker – bijvoorbeeld suiker in fruit – daar kan ons lichaam heel goed mee omgaan, dat heeft het al een miljoen jaar zonder morren gedaan. Daardoor kun je er nauwelijks teveel van eten, dus word je daar niet snel dik van. Gebeurt dat wel, dan kun je die extra kilo’s er zo weer af trainen (bewegen).
Maar met de geraffineerde (bewerkte) variant weet ons lichaam geen raad, dus verpakt ze deze stoffen in vet en slaat ze op in de buikholte, veelal rond onze belangrijkste organen. Omdat dit met name ons immuunsysteem aantast, is dit letterlijk levensgevaarlijk. Daarom kan ik me er erg over opwinden dat als het over suiker gaat, vrijwel niemand – niet in artikelen, niet in boeken, en ook niet als zogenaamde kenners die op de radio of televisie hun visie geven – benoemt het verschil tussen deze twee. Het gaat vaak simpel over suiker, terwijl – nogmaals – dat verschil levensgroot is. Suiker is niet perse suiker.
Kinderen als target
Met name in de producten voor kinderen komen deze stoffen veel (en steeds meer) voor. Denk maar aan snoep, gefrituurde producten, frisdrank, etc. En of dat nog niet erg genoeg is, zie je deze producten niet alleen – vaak op ooghoogte – terug in de supermarkt, maar overal waar kinderen veel komen: pretparken, (binnen)speeltuinen, zwembaden, kantines van sportclubs, restaurants (kijk maar eens naar de doorsnee kindermenu’s) tot scholen toe.
Ook op de plek bij uitstek waar kinderen veilig zouden moeten zijn, komt de voedingsindustrie heel gemakkelijk binnen dan goed voor ze is: de gesponsorde ontbijten op de basisschool en de Coca Cola- en Mars-automaten staan vrijwel altijd in de kantine of de aula opgesteld. Zelfs het assortiment wordt door de makers voor de school bepaald. En juist dat is mij een doorn in het oog.
Hoe is het in godsnaam mogelijk dat deze grote bedrijven zo gemakkelijk de levens van onze kinderen binnen kunnen dringen? Hoe kan het dat niemand – ook onze overheid, de Gezondheidsraad en Voedingscentrum, de school zelf en wij als consument, ouders, meesters, sportclubs – daar iets aan doet, terwijl de uitgaven aan ziektekosten maar blijven stijgen, en wij – de consument – ook op die manier de steeds hogere rekening gepresenteerd krijgen, letterlijk en figuurlijk?
Wat is nu echt gezond?
Naast voeding, is je levensstijl heel erg belangrijk om je gezondheid te boosten of op peil te houden. Het leuke met deze interventie is dat er tal van mogelijkheden voor zijn. Het aantal boeken en artikelen is inmiddels niet meer te tellen, maar aan echte kennis is nog wel iets te verbeteren. Want welke boeken, commercials, advertenties en artikelen bieden je de echte onafhankelijke waarheid?
Dat heeft uiteraard veel te maken met de belangen, strategie en macht van de industrie. Aangezien de bedrijven voor minstens zeventig procent bepalen welke informatie naar buiten komt, kan je je voorstellen dat de verhouding onafhankelijk en afhankelijk ongeveer hetzelfde is. Maar waar de informatie die de industrie maar een doel heeft: zoveel mogelijk positiefs over die producten te zeggen, en zo weinig mogelijk over de negatieve kanten van het product of het bedrijf.
En wat is de echte waarheid?
De onafhankelijke schrijvers, vertellen die negatieve aspecten er wel bij. Die willen de mensen juist de meest objectieve informatie vertrekken op basis waarvan ze de juiste keuze kunnen maken. Was het maar zo gemakkelijk, want dit zorgt er juist voor dat mensen geen keus meer kunnen maken. Het vervelende aan deze die ze er voor zorgen dat de gemiddelde mens door de bomen het bos niet meer ziet: wie of at moeten we nog geloven? Ze raken in de war en gaan door op dezelfde, ongezonde voet.
Ook de overheid draagt niet veel bij aan duidelijkheid waar zoveel mensen behoefte aan hebben. De laatste Richtlijnen van de Gezondheidsraad, de daarop voortbordurende adviezen van het Voedingscentrum en zelfs onze minister van sport en welzijn komt qua advies niet verder komt dan: ‘Er is maar een optie, en dat is het vaccin’. Onze overheid valt onder de zeventig procent van de informatie die niet bedoeld is om iemand te overtuigen en zeker niet om jou de waarheid te vertellen. Daarvoor zijn ze veel te afhankelijk van de industrie: die spekt immers haar kas.
Als het gaat om objectieve informatie is er nog een lange weg te gaan. Zolang de belangen nog bij de bedrijven en geld liggen, en niet bij de gezondheid van de mensen, zal het grootste gedeelte van de mensen slechts kunnen terugvallen op de kreet: ‘Ik zie door de bomen het bos niet meer. Van alles krijg je kanker!’ Aangezien dat maar al te waar is, blijft alles bij het oude en blijft het aantal chronische zieken stijgen, elke dag.