[vc_row type=”in_container” full_screen_row_position=”middle” column_margin=”default” column_direction=”default” column_direction_tablet=”default” column_direction_phone=”default” scene_position=”center” text_color=”dark” text_align=”left” row_border_radius=”none” row_border_radius_applies=”bg” overlay_strength=”0.3″ gradient_direction=”left_to_right” shape_divider_position=”bottom” bg_image_animation=”none”][vc_column column_padding=”no-extra-padding” column_padding_tablet=”inherit” column_padding_phone=”inherit” column_padding_position=”all” column_element_spacing=”default” background_color_opacity=”1″ background_hover_color_opacity=”1″ column_shadow=”none” column_border_radius=”none” column_link_target=”_self” gradient_direction=”left_to_right” overlay_strength=”0.3″ width=”1/1″ tablet_width_inherit=”default” tablet_text_alignment=”default” phone_text_alignment=”default” bg_image_animation=”none” border_type=”simple” column_border_width=”none” column_border_style=”solid”][vc_column_text]Ondanks het enorme aantal chronisch zieke mensen in ons land, dat duidelijk maakt dat onze moderne leefstijl niet bepaald bijdraagt aan een gezondere maatschappij, wordt er geen haast gemaakt daar iets aan te doen. Ook de voorspelling dat de zorgkosten de komende decennia drie keer zo hoog zullen uit pakken, zijn kennelijk geen redenen om daar op korte termijn iets aan te doen. Hoe kan dat?
‘Als het beleid niet rigoureus verandert, betalen alle Nederlanders samen over veertig jaar drie keer zo veel aan zorg als nu’, voorspelde de Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid vorige week in Trouw. Dat dit slechte nieuws daar waarschijnlijk weinig aan zal bijdragen, maakt het nog triester. Niet dat ik daar van op kijk.
Wat is het?
We hebben het over de rechte lijn die zowel de bedrijven als de overheid al jaren vasthouden: als het aan ons ligt, verandert er de eerste decennia helemaal niets! Wie denkt of zelfs verwacht dat de overheid en de industriële bedrijven op korte termijn het roer om zullen gooien, heeft het bij het verkeerde eind. Beiden zijn verslaafd geraakt aan deze commerciële aanpak waar producten die veel opbrengen, van een groter belang zijn dan producten die onze gezondheid zullen versterken. Zolang beloftes die al jaren geleden zijn gemaakt, nog steeds niet zijn nagekomen, is er weinig reden tot optimisme.
De mislukte poging om tot een Preventie-akkoord te komen, spreekt wat dat boekdelen; het bewijst dat de bedrijven en de overheid zullen doorgaan op de decennia geleden ingeslagen, maar heilloze weg: ongezonde producten vol met goedkope synthetische grondstoffen en tijd kopen door afspraken te maken en die vervolgens steeds weer voor zich uit kunnen worden geschoven, hoeven de bedrijven zich in ieder geval nog geen zorgen te maken. Daarbij houdt, zoveel werd ook duidelijk, de overheid hen de hand net zo lang boven het hoofd tot ze uit eigen beweging toegeven. Die kans is nihil.
Wie spelen daarbij nog meer een rol?
Helemaal niets! Maar dat interesseert deze partijen niets. Belangrijk is om daarbij te vermelden dat er naast de voedingsbedrijven en de overheid nog een derde betrokkene een rol speelt; de allopathische zorg icm de zorgverzekeraars. Ook die is er, ondanks het feit dat deze ontwikkeling alleen maar meer zal zorgen voor overbelaste ziekenhuizen en dus een slechtere zorg, niet bij gebaat dat wij gezonder gaan eten en leven; zorg is tenslotte een verdienmodel en aan een gezonde patiënt is geen stuiver te verdienen. De zorg is daarom niet geïnteresseerd in voorkomen, sterker nog, ook niet in genezen, want aan een genezen patiënt kan je nu eenmaal ook niets verdienen.
‘Ik zie aan het eind van de lijn de effecten van een ongezonde leefstijl’, zegt intensive care-arts Eric van de Visse van het Dijklander Ziekenhuis in Hoorn en Purmerend in datzelfde artikel in Trouw. Hoewel volgens hem de afgelopen anderhalf jaar heeft aangetoond dat gezond leven daarvoor een belangrijke voorwaarde is, in strijd met de huidige aanpak. Dat wordt mede zichtbaar gemaakt door de overvloed aan chronisch zieke patiënten met overgewicht en veelal onderliggend lijden. Die ouderdom- en welvaartsziektes hangen volgens hem trouwens ook weer samen met dat overgewicht. Het is zogezegd een vicieuze cirkel die de allopathische zorg niet slecht uitkomt, dus in stand houdt.
Staatsecretaris Paul Blokhuis ‘probeerde’ die ziektes zogenaamd aan te pakken door daar bindende afspraken over te maken met het bedrijfsleven. Maar diegenen die zich in deze samenwerking hebben verdiept, weten dat daar de afgelopen decennia ook niets van terecht is gekomen. Nou ja, wel van die samenwerking, maar niet van een gezondere samenleving. En het afgelopen jaar was de uitkomst niet anders: tijd kopen! Een Preventie-akkoord kost deze sector alleen maar geld.
De Amerikaanse onderzoeksjournalist Michael Moss maakte in zijn boek Zout, Suiker en Vet dat een aantal jaren geleden uitkwam, al duidelijk dat het bedrijfsleven helemaal niet van plan is om zich aan de gemaakte afspraken en beloftes te houden, niet aan de belofte om minder suiker in hun producten te stoppen, noch om datzelfde met zout te doen. Want ze weten heel goed dat hun producten dan nergens naar smaken. Met andere woorden: ze kopen tijd, maken andere afspraken en rekken nog meer tijd, net zo lang er wordt gesproken over een nieuw preventie-akkoord. Tot die tijd zal er niets veranderen. Daarna trouwens ook niet. Maar het erge is: Blokhuis weet dat als geen ander.
Preventie-akkoord, ammehoela!
‘Voor 2020 waren in het zogenaamde Preventie-akkoord negenendertig afspraken gemaakt, waarvan slechts een derde is gehaald’, las ik. Daar geloof ik geen barst van. Maar ja, zowel het een als het ander is te bewijzen: ‘er is niets van de afspraken terecht gekomen’ als ‘we hebben ons er aan gehouden’. Waar schort het aan?
Calorieën
De afspraak om het aantal calorieën in frisdranken van A-merken te verminderen, zou, volgens de krant, gehaald zijn, maar dat kon alleen maar omdat er dodelijke synthetische nep-zoetmakers voor in de plaats zijn gekomen. Dit om maar te zeggen dat deze bedrijven niet alleen verslaafd zijn aan hun producten, maar ook aan hun werkwijze: de werkelijkheid anders voorstellen dan hij is, en vindt daarbij zowel de overheid als de zogenaamde mainstream media aan zijn zijde. Dat er zoveel mensen chronisch ziek zijn, doet kennelijk niet ter zake.
Suikertaks
‘Voor de verkiezingen riepen vier gezondheidsorganisaties en Unicef op om het gehalte aan vet, zout en suiker wettelijk aan banden te leggen, bijvoorbeeld door een suikertaks. Ook wilden ze een verbod op reclame voor ongezond eten gericht op kinderen.’ Twee voorbeelden van onderwerpen waar al jaren afspraken over zouden zijn gemaakt, maar die nog steeds niet zijn nagekomen.
Intensivist Visse hoopt dat een nieuw kabinet dat wel voor elkaar zal krijgen. Want vrijwillig zullen ze dat niet doen. ‘De industrie heeft er te veel belang bij ons producten te verkopen met teveel suiker, zout en vet’, stelt hij. Dan heb ik het nog niet eens over de echt ongezonde e-nummers zoals Ve-tsin, aspartaam of glucose fructose-stroop in onze voeding. Dat geldt trouwens ook voor ziekenhuizen. Mijn dochter vertelde over haar stiefmoeder die in het ziekenhuis voedingsproducten als een gefrituurde croquet met een glas cola voor geschoteld kreeg. Serieus!
Leefstijl-interventies
Ondanks dat kleinschalige proeven uitwijzen dat leefstijl-interventies een positieve rol spelen bij onze gezondheid, ‘speelt preventie in de zorg nog steeds een marginale rol’. Volgens een aantal grote verzekeringsmaatschappijen: ‘Ons zorgstelsel beloont het behandelen van ziekte en niet het bevorderen van gezondheid‘. In plaats van dat haar uitgangspunt is om ziektes te voorkomen door een sterk immuunsysteem te bevorderen; natuurlijke voedingsproducten in plaats van voedingsproducten opgebouwd uit geraffineerde of chemische stoffen bijvoorbeeld. Ook vinden ze dat er in de artsenopleidingen nog te weinig aandacht is voor preventie. Volgens Amerikaans onderzoek zou dat een kwart aan ziekenhuis-patiënten kunnen schelen.
Wat kan ik er zelf aan doen?
Dat is volgens mij nog een (veel) te lage schatting; als we allemaal echt gezond, dus immuun-versterkende, biologische voedingsproducten zouden eten en drinken, daarnaast onze leefstijl gezonder zouden maken door meer te bewegen, minder te zitten en meer te ontspannen, en in plaats van synthetische medicijnen over zouden stappen op natuurlijke medicijnen (supplementen), zou dat wel eens (veel) meer dan 25% aan ziektegevallen en dus ziektekosten kunnen schelen. En zo ingewikkeld is het allemaal niet. Dat is bij deze het antwoord op je vraag.
Aangezien we van de overheid noch de voedingsindustrie wat dat betreft weinig hoeven te verwachten, en al helemaal niet van de allopathische zorg, moeten we zelf het heft in eigen hand nemen. Daarvoor heb ik dit platform opgericht.
Waar kan ik nog meer informatie vinden?
Bij gezondheidswaakhond foodwatch.org. Maar ook in het boek van Michael Pollan, Een Pleidooi voor Echt Eten![/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]